اگر این استارت‌آپ در کار خود موفق شود، آن‌گاه جراحان این توانایی را به دست خواهند آورد تا دستگاه کوچک ساخته شده توسط کرنل را در مغز بیماران و به ویژه در ناحیه‌ای که به نام هیپوکامپوس نامیده می‌شود، کاشت کنند.

الکترودهای درون این دستگاه جریان الکتریکی را به نورون‌های خاصی در مغز ارسال می‌کنند تا به نورو‌ن‌ها کمک کنند کار خود را در ارتباط با اطلاعات ورودی که از جهان خارج دریافت می‌کنند به شیوه درستی انجام داده و این اطلاعات را به خاطرات بلندمدت تبدیل کنند. دستگاه کرنل بر مبنای پژوهش‌هایی که از سوی تد برگر، مدیر مرکز مهندسی اعصاب دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شده، در حال ساخت است. برگر در این ارتباط به سایت اسپکتورم گفته است: «آزمایش‌های من روی موش‌ها و پستانداران دیگر من را به مطمئن ساخته است که اکنون زمان درستی برای تولید یک دستگاه بالینی است. ما هم اکنون در حال آزمایش این ابزار روی انسان‌ها هستیم. نتایج اولیه به دست آمده در این زمینه موفقیت‌آمیز بوده‌اند. ما در نظر داریم، این‌کار را همچنان به پیش ببریم تا این‌که پروتز را به یک محصول تجاری تبدیل کنیم.»

این ایده منحصر به فرد برگر در زمینه پروتز حافظه در قالب مقاله ویژه‌ای تحت عنوان "پایانی بر معلولیت‌های جسمی، احساسی و فکری" در IEEE به چاپ رسیده است. رویکردی که برگر در تحقیق خود به دنبال آن بوده به این شکل است که الکترودهایی در هیپوکامپوس قرار می‌گیرند. در ابتدا سیگنال‌های الکتریکی از نورون‌های خاصی ضبط می‌شوند. این سیگنال‌ها مربوط به نورون‌هایی هستند که در حال یادگیری و کدگذاری حافظه هستند. این سیگنال‌های الکتریکی به واسطه فعال شدن نورون‌های خاصی که بر مبنای الگوی مشخصی کار می‌کنند، تولید می‌شوند.

برگر تحقیق کرده است که چگونه سیگنال‌های الکتریکی مرتبط به یادگیری به سیگنال‌هایی تبدیل می‌شوند که در نهایت قادر به ذخیره‌سازی اطلاعات در حافظه بلندمدت هستند. در ادامه آزمایشگاه تحت سرپرستی او مدل‌های ریاضی را طراحی کرد که قادر هستند هر سیگنال ورودی (یادگیری) را دریافت کرده و یک سیگنال خروجی مناسب (حافظه) را تولید کنند.

 یک پروتز حافظه کاشته شده، الکترودهایی در اختیار دارد که می‌تواند در مدت زمان فرآیند یادگیری سیگنال‌هایی را ضبط و به یک ریزپردازنده که محاسبات را انجام می‌دهد، انتقال دهند. در انتها الکترودهایی وجود دارند که برای تحریک سلول‌های عصبی به منظور کدگذاری اطلاعات در قالب حافظه مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پروتز همانند بازوی کمکی قدرتمند در اختیار افرادی قرار خواهد گرفت که قادر نیستند خاطرات و مطالب را به صورت ماندگار و بلندمدت حفظ کنند.

برگر می‌گوید: «ما این کدهای حافظه را برداشت می‌کنیم، آن‌ها را توانمند می‌سازیم و دومرتبه آن‌ها را به حافظه باز می‌گردانیم. اگر ما بتوانیم این کار را به صورت پایدار انجام دهیم؛ در ادامه آماده عرضه تجاری این محصول خواهیم بود» برایان جانسون مالک استارت‌آپ کرنل در این ارتباط گفته است: «من فکر می‌کنم چالش بزرگ بعدی نژاد بشر بهبود عملکرد و کارایی مغز خواهد بود.»

بدون شک این پژوهش زمانی که کامل شود، قادر خواهد بود به بیماران مبتلا به بیماری صرع کمک فراوانی کند. اگر کرنل در این راه موفق شود، پایه‌گذاری تبدیل علوم پایه به یک محصول واقعی خواهد بود. البته لازم به توضیح است که این محصول اولین کاشتنی مغز به شمار نمی‌رود. کاشتنی‌ها در حال حاضر به واسطه تکنیکی به نام تحریک عمیق مغزی (DBS) به عنوان یک راه درمان پذیرفته شده در درمان بیماری پارکینسون و همچنین درمان‌های تجربی در زمینه افسردگی و دیگر اختلالات عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما دستگاه کرنل ممکن است تحول عظیمی در این زمینه به وجود آورد.

بدون شک پیاده‌سازی مکانیزم احرازهویت مبتنی بر امواج مغزی یک دستاورد مهم به شمار می‌رود و بسیاری از مشکلات امروزی ما را برطرف خواهد کرد. اما تحقیق جدیدی که از سوی دانشگاه فناوری تگزاس صورت گرفته است، نشان می‌دهد که مکانیزم احراز هویت مبتنی بر EEG ممکن است خود تبدیل به دغدغه دیگری شود. به‌طوری که این فناوری ممکن است، سرآغازی بر نقض حریم خصوصی باشد، با این تفاوت که دامنه تبعات آن غیر قابل تصور خواهد بود. الکترواسنفالوگرافی (EEG) سرنام Electroencephalography دستگاهی است که به منظور ثبت سیگنال‌های الکتریکی مغز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه با استفاده از الکترودهایی که روی سر قرار می‌گیرد، قادر است سیگنال‌های مغزی را به ثبت برساند.

نگرانی پژوهش‌گران از بابت این نیست که آیا امکان کپی‌برداری و جعل کردن امواج مغزی همانند اثرانگشت امکان‌پذیر است یا خیر، بلکه نگرانی از بابت این موضوع است که آیا اسکن EEG این پتانسیل را دارد تا اطلاعات سری و مخفی را از ماده خاکستری مغز جمع‌آوری کرده و به افشای این اطلاعات بپردازد. به‌طور مثال، اگر شما در نهان و به دور از چشم مردم سیگار بکشید، این امواج می‌توانند به این‌ مدل اطلاعات پنهانی دست پیدا کرده و حقیقت را آَشکار سازند. عبدل سروادا و ریجارد ماتوو دو کارشناس حوزه امنیت به تازگی یک جفت سامانه احراز هویت EEG را مورد آزمایش قرار داده‌اند تا بررسی کنند آیا این امکان وجود دارد تا با استفاده از اسکن امواج مغزی ناشناخته به شناسایی اطلاعات شخصی افراد پرداخت یا خیر. این دو کارشناس یک سامانه یادگیری ماشین که قادر است اسکن امواج مغزی را با اسکن EEG مورد مقایسه و ارزیابی قرار دهد را طراحی کرده‌اند.

برای این منظور آن‌ها سامانه خود را روی گروهی از افراد معتاد به مشروبات الکلی مورد آزمایش قرار دادند و ماشین با موفقیت توانست 25 درصد این افراد را به درستی شناسایی کند. افرادی که خودشان تایید کردند که به مشروبات الکلی اعتیاد دارند. سروادا در این ارتباط گفته است: «ما از نتایج به دست آمده غافل‌گیر نشده‌ایم. ما می‌دانیم که سیگنال‌های مغزی سرشار از اطلاعات ارزشمند هستند.»

به احتمال زیاد سازندگان این سامانه در نظر دارند از این دستاورد به نفع علم پزشکی استفاده کنند. اما باید به این نکته توجه داشته باشیم که پویش‌گرهای امواج مغزی درست روی شریان اصلی زندگی ما به فعالیت می‌پردازند. این احتمال وجود دارد که داده‌های به دست آمده از سوی این پویش‌گرها برای شناسایی صفات و خصلت‌های انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرد. اگر از بابت این واقعیت که شبکه‌های اجتماعی اطلاعات شما را به بخش‌های ثالث می‌فروشند، در اضطراب هستید، اکنون زمان آن رسیده است تا درباره این موضوع فکر کنید که روزی این چنین فناوری‌هایی، داده‌هایی را درباره شما به فروش خواهند رساند که بر پایه امواج مغزی شما خواهند بود.